1 Samuel 20

CHAPTER 20

Jonathan and David Make a Covenant

1και απέδρα Δαυίδ εξ Ναβάθ εν Ραμά και έρχεται ενώπιον Ιωναθάν και είπε τι πεποίηκα και τι το αδίκημά μου και τι ημάρτηκα ενώπιον του πατρός σου ότι επιζητεί την ψυχήν μου 2και είπεν αυτώ Ιωναθάν μηδαμώς σοι ου μη αποθάνης ιδού ου μη ποιήσει ο πατήρ μου ρήμα μέγα η μικρόν και ουκ αποκαλύψει το ωτιόν μου και τι ότι κρύψει ο πατήρ μου απ΄ εμού το ρήμα τούτο ουκ έστι τούτο 3και απεκρίθη Δαυίδ τω Ιωναθάν και είπε γινώσκων οίδεν ο πατήρ σου ότι εύρηκα χάριν εν οφθαλμοίς σου και είπε μη γνώτω τούτο Ιωναθάν μη ου βούληται αλλά ζη κύριος και ζη η ψυχή σου ότι καθώς είπον εμπέπλησται αναμέσον εμού και αναμέσον του πατρός σου έως θανάτου 4και είπεν Ιωναθάν προς Δαυίδ τι επιθυμεί η ψυχή σου και τι ποιήσω σοι 5και είπε Δαυίδ προς Ιωναθάν ιδού δη νεομηνία αύριον και εγώ καθίσας καθήσομαι μετά του βασιλέως φαγείν και εξαποστελείς με και κρυβήσομαι εν τω πεδίω έως δείλης 6εάν επισκεπτόμενος επισκέψηταί με ο πατήρ σου και ερείς παραιτούμενος παρητήσατο απ΄ εμού Δαυίδ δραμείν έως εις Βηθλεέμ της πόλεως αυτού ότι θυσία των ημερών εκεί όλη τη φυλή 7εάν τάδε είπη αγαθώς ειρήνη τω δούλω σου και εάν σκληρώς αποκριθή σοι γνώθι ότι συντετέλεσται η κακία παρ΄ αυτού 8και ποιήσεις έλεος μετά του δούλου σου ότι εισήγαγες τον δουλόν σου εις διαθήκην κυρίου μετά σεαυτού και ει έστιν αδικία εν τω δούλω σου θανάτωσόν με συ και έως του πατρός σου ινατί ούτως εισαγάγης με 9και είπεν Ιωναθάν μηδαμώς σοι ότι εάν γινώσκων γνω ότι συντετέλεσται η κακία παρά του πατρός μου του ελθείν επί σε και μη απαγγελώ σοι 10και είπε Δαυίδ προς Ιωναθάν τις απαγγελεί μοι εάν αποκριθή ο πατήρ σου σκληρώς 11και είπεν Ιωναθάν προς Δαυίδ πορεύου και εξέλθωμεν εις αγρόν και εκπορεύονται αμφότεροι εις αγρόν 12και είπεν Ιωναθάν προς Δαυίδ κύριος ο θεός Ισραήλ οίδεν ότι ανακρίνω τον πατέρα μου κατά καιρόν τρισσώς και ιδού αγαθόν η υπέρ Δαυίδ και ου μη αποστειλώ προς σε εις αγρόν 13τάδε ποιήσαι ο θεός τω Ιωναθάν και τάδε προσθείη εάν μη ανοίσω τα κακά επί σε και αποκαλύψω το ωτίον σου και εξαποστελώ σε και πορεύση εις ειρήνην και έσται κύριος μετά σου καθώς ην μετά του πατρός μου 14και εάν έτι μου ζώντος ποιήσεις μετ΄ εμού έλεος κυρίου και εάν θανάτω αποθάνω 15ουκ εξαρείς έλεός σου από του οίκου μου έως του αιώνος και μη εν τω εξαιρείν κύριον τους εχθρούς Δαυίδ έκαστον από του προσώπου της γης 16εξαρθήσεται τω Ιωναθάν από του οίκου Δαυίδ και εκζητήσαι κύριος εκ χειρών εχθρών Δαυίδ 17και προσέθετο Ιωναθάν ομόσαι τω Δαυίδ διά το αγαπάν αυτόν ότι ηγάπησεν ψυχήν αγαπώντος αυτόν

Jonathan Helps David to Escape

18και είπεν αυτώ Ιωναθάν αύριον νεομηνία και επισκοπή επισκεπήσεται η καθέδρα σου 19και τρισσεύσεις και επισκέψη και ήξεις εις τον τόπον ου εκρύβης εκεί τη ημέρα της εργασίας και καθήση παρά τω λίθω εκείνω 20και εγώ τρισσεύσω εν ταις σχίζαις ακοντίζων και εκπέμπων εις την αματταρί 21και ιδού αποστελλώ το παιδάριον λέγων δεύρο εύρέ μοι την σχίζαν εάν είπω τω παιδαρίω ώδε η σχίζα από σου ώδε λάβε αυτήν παραγίνου ότι ειρήνη σοι και ουκ έστι λόγος ζη κύριος 22εάν δε τάδε είπω τω νεανία ώδε η σχίζα από σου και επέκεινα πορεύου ότι εξαπέσταλκέ σε κύριος 23και περί του ρήματος ου λελαλήκαμεν εγώ και συ ιδού κύριος μάρτυς αναμέσον εμού και σου έως αιώνος 24και κέκρυπται Δαυίδ εν αγρώ και εγένετο νουμηνία και έρχεται ο βασιλεύς επί την τράπεζαν του φαγείν 25και εκάθισεν ο βασιλεύς επί την καθέδραν αυτού ως άπαξ και άπαξ επί της καθέδρας παρά τοίχον και προέφθασε αυτον Ιωναθάν και εκάθισεν Αβενήρ εκ πλαγίων του Σαούλ και επεσκέπη ο τόπος του Δαυίδ 26και ουκ ελάλησε Σαούλ ουδέν εν τη ημέρα εκείνη ότι είπεν σύμπτωμα φαίνεται μη καθαρός είναι ότι ου κεκάθαρισται 27και εγένετο τη επαύριον του μηνός τη ημέρα τη δευτέρα και επεσκέπη ο τόπος του Δαυίδ και είπε Σαούλ προς Ιωναθάν τον υιόν αυτού τι ότι ου παραγέγονεν ο υιός Ιεσσαί και εχθές και σήμερον επί την τράπεζαν 28και απεκρίθη Ιωναθάν τω Σαούλ και είπεν παρήτηται παρ΄ εμού Δαυίδ έως εις Βηθλεέμ την πόλιν αυτού πορευθήναι 29και είπεν εξαπόστειλον δη με ότι θυσία της φυλής ημίν εν τη πόλει και ενετείλαντο προς με οι αδελφοί μου και νυν ει εύρηκα χάριν εν οφθαλμοίς σου απελεύσομαι δη και όψομαι τους αδελφούς μου διά τούτο ου παραγέγονεν επί την τράπεζαν του βασιλέως 30και εθυμώθη οργή Σαούλ επί Ιωναθάν σφόδρα και είπεν αυτώ υιέ κορασίων αυτομολούντων ου γαρ οίδα ότι συ μέτοχος ει τω υιώ Ιεσσαί εις αισχύνην σου και εις αισχύνην αποκαλύψεως μητρός σου 31ότι πάσας τας ημέρας ας ο υιός Ιεσσαί ζη επί της γης ουχ ετοιμασθήση συ ουδέ η βασιλεία σου νυν ουν απόστειον και λάβε τον νεανίαν ότι υιός θανάτου εστίν 32και απεκρίθη Ιωναθάν τω Σαούλ πατρί αυτού και είπεν ινατί αποθνήσκει τι πεποίηκε 33και επήρε Σαούλ το δόρυ επί Ιωναθάν του θανατώσαι αυτόν και έγνω Ιωναθάν ότι συντετέλεσται η κακία αύτη παρά του πατρός αυτού του θανατώσαι Δαυίδ 34και ανεπήδησεν Ιωναθάν από της τραπέζης εν οργή θυμού και ουκ έφαγεν άρτον εν τη δευτέρα ημέρα του μηνός ότι εθραύσθη επί τον Δαυίδ ότι εβουλεύσατο ο πατήρ αυτού συντελέσαι αυτόν 35και εγένετο πρωϊ και εξήλθεν Ιωναθάν εις αγρόν καθώς ετάξατο εις το μαρτύριον τω Δαυίδ και παιδάριον μικρόν μετ΄ αυτού 36και είπε τω παιδαρίω δράμε συ και εύρέ μοι τας σχίζας ας εγώ ακοντίζω και το παιδάριον έδραμε και αυτός ηκόντιζε τη βέλη και παρήγαγεν αυτήν 37και ήλθε το παιδάριον έως του τόπου των βελών ων ηκόντιζεν Ιωναθάν και ανεβόησεν Ιωναθάν οπίσω του παιδαρίου και είπεν εκεί η σχίζα από σου και επέκεινα 38και ανεβόησεν Ιωναθάν οπίσω του παιδαρίου αυτού λέγων ταχύνας σπεύσον και μη στης και ανέλεξε το παιδάριον Ιωναθάν τας σχίζας και ήνεγκε τας σχίζας προς τον κύριον αυτού 39και το παιδάριον ουκ έγνω ουθέν πάρεξ Ιωναθάν και Δαυίδ έγνωσαν το ρήμα 40και Ιωναθάν έδωκε τα σκεύη αυτού επί το παιδάριον αυτού και είπε τω παιδαρίω αυτού πορεύου είσελθε εις την πόλιν 41και ως εισήλθε το παιδάριον και Δαυίδ ανέστη από του εργάβ και έπεσεν επί πρόσωπον αυτού επί την γην και προσεκύνησεν αυτώ τρις και κατεφίλησεν έκαστος τον πλησίον αυτού και έκλαυσεν έκαστος επί τω πλησίον αυτού έως συντελείας μεγάλης Δαυίδ υπερέβαλεν 42και είπεν Ιωναθάν προς Δαυίδ πορεύου εις ειρήνην και ως ομωμόκαμεν ημείς αμφότεροι εν ονόματι κυρίου λέγοντες κύριος έσται μάρτυς αναμέσον εμού και σου και αναμέσον του σπέρματός μου και του σπέρματός σου έως αιώνος και ανέστη Δαυίδ και απήλθε και Ιωναθάν εισήλθεν εις την πόλιν